نقد و بررسی بازی روتوبات

این عنوان دارای فضاهایی عمدتاً تاریک است و نشان‌دهنده‌ی شهری است که خراب شده و آتش گرفته. بدون شک پیام ارزشمندی درون این بازی است اما برای کودکانی که با این تصاویر ممکن است نگران شوند مناسب نمی‌باشد. 

داستان:
بازی درباره‌ی دنیایی است که تکنولوژی و صنعت آن را فرا گرفته و جایی برای انسان‌ها باقی نگذاشته است. چیزی شبیه به هوش مصنوعی که ابتدا با شعار خدمت به انسان‌ها ساخته شد و شاید در چند سال آینده جایگزین خیلی از آدم‌ها در مشاغل شود. در دنیای روتوبات تکنولوژی بشر را به آخرالزمان رسانده و جنگ کل فضا را دربر گرفته است.

گیم‌پلی:
بازی دو دکمه برای عقب و جلو رفتن شخصیت دارد و یک دکمه برای پرش طراحی شده است. بازی دارای مکانیک‌های مختلفی برای رد کردن سکوها است. در ابتدای بازی یک سری دیوارهای دندانه‌دار طراحی شده‌اند که چرخ‌دنده می‌تواند به آن‌ها بچسبد و از آن‌ها بالا برود. روند کلی مراحل بازی با چالش‌های پلتفرمینگ یا همان سکو‌های دشوار ساخته شده‌اند.
باید به این نکته اشاره کرد که بعضی مواقع پرش بازی درست کار نمی‌کند و در جایی که بازیکن دکمه‌ی پرش را می‌زند و شخصیت باید بپرد، پرش اتفاق نمیافتد.
در هر مرحله به بازیکن ۵ جان داده می‌شود و پس از اتمام جان‌ها، بازی از اول مرحله شروع می‌شود؛ مگر اینکه بازیکن یک تبلیغ نگاه کند تا یک جان دیگر بدست آورد. در طول مسیر مراحل، یک سری چرخ‌دنده‌های طلایی وجود دارند که بازیکن با گرفتن آن‌ها می‌تواند ظاهر چرخ‌دنده‌، شخصیتی که جای آن بازی می‌کند را تغییر دهد.

طراحی محیطی و فضاسازی:
طراحی محیط به خوبی انجام شده تا فضای بازی، بازیکن را با خود درگیر کند. موسیقی متن بازی به خوبی به این مسئله کمک کرده است. گرافیک بازی برای یک بازی موبایلی قابل قبول است و انتقال داستان بازی را به خوبی درون خود جای داده است. تنوع مراحل هم کمک کرده تا بازی کمتر روند تکراری به خود بگیرد و دیرتر خسته‌کننده شود.