نقد و بررسی بازی دوز مستر

دوز مستر یک بازی بسیار ساده است که می‌تواند باعث گردد کودک حس رقابت، مدیریت انتخاب‌ها و موقعیت‌ها و به نوعی پیش‌بینی و حل مسئله را در خود بپروراند. بدیهی است که پس از شکست در هر دست کودک ناراحت شود؛ در این شرایط والدین می‌توانند فرصت را غنیمت شمرده و علاوه بر توضیح به او که این یک بازی است و برد و باخت دارد با تعمیم آن و نتایجش به موقعیت‌های دنیای پیرامون کودک، کم کم او را با واقعیت‌ها آشنا سازند. بازی منعی برای گروه سنی خاصی ندارد و به همه مخصوصاً افراد سن بالایی که با این‌گونه بازی‌ها خاطره دارند توصیه می‌شود. 

دوز اما کمی پیشرفته‌تر
شیوه‌ی بازی دوز مستر مثل همان نسخه‌ی معمولی بازی است و بازی دارای دو حالت دو نفره‌ و بازی با هوش مصنوعی باهوش بازی می‌شود که برای هیچکدام نیاز به اینترنت وجود ندارد. یکی از بازیکنان مهره‌های دایره‌‌ای قرمز و دیگری با ضربدرهای آبی بازی می‌کند. بازی از ۱۰ مربع سه در سه تشکیل شده است. بازیکنان به نوبت مهره‌های خود را می‌چینند و هر هرکدام که بتواند سه مهره‌ی خود را در یک راستا (افقی، عمودی یا اریب) قرار دهد مربع را از آن خود می‌کند یا اصطلاحاً دوز می‌کند (در صورتی که هر دو بازیکن در یک چارگوش دوز کنند آن مربع برای هر دو بازیکن می‌شود). دهمین مربع (مربع مادر) هدف اصلی بازی و کلید پیروزی بازیکن است. برنده‌ی نهایی بازی کسی است که بتواند سه مربع هم‌راستا را از آن خود بکند و هدف بازی‌باز هم باید جلوگیری از این سه‌تایی شدن باشد.

نما و نوا
دوز مستر محیط به غایت بی‌آلایش و ساده‌ای دارد که پس از ورود به بازی توی ذوق بازیکن می‌زند. اگر طراحی بازی اندکی شیک‌تر و نوآورانه‌تر بود، کمک زیادی به جذابیت نهفته و درونی بازی (که همان ایجاد حس رقابت و هیجان‌ در بازیکن است) می‌نمود؛ ولی همین ترکیب عناصر تصویری نیز خیلی بد از آب درنیامده است. در صفحه‌‌ی نخستین اثر چیزی به نام منو و تنظیمات وجود ندارد و موسیقی و جلوه‌های صوتی که بازی دارد را نمی‌توان کم و زیاد و یا قطع و وصل کرد. موسیقی و جلوه‌ی صوتی اثر به خوبی انتخاب شده‌اند و می‌توانند در کنار سادگی و آرامش دادن به بازیکن او را به تفکر و انتخاب صحیح وادارد و کمی هم هیجان خون او را بالا ببرد.