نقد و بررسی بازی جورچین

بازی برخلاف ظاهر نسبتاً دوست‌داشتنی خود دارای دشواری نسبی در گیم‌پلی است و ممکن است کودک از اینکه نمی‌تواند در این زمان کوتاه دو ستاره به بالا بگیرد عصبانی شود و یا این را از ناتوانی و بی‌عرضگی خود بداند و باعث ناامیدی او شود. والدین باید به خوبی کودکان را توجیه کنند که بازی واقعا سخت است و این ربطی به عاملی در درون کودک مثل ناتوانی ندارد. برای تجربه کردن اثر رده سنی بالای ۳ سال در نظر گرفته شده است. والدین باید توجه داشته باشند که همین بازی‌های ساده‌، که شاید چیز خاصی برای درگیر کردن کودک به خودش نداشته باشند، می‌تواند برای برخی از آن‌ها خیلی جذاب و اعتیادآور باشد و در اینجا نقش تشخیص به موقع و مدیریت مصرف صحیح کودکان توسط والدین پررنگ می‌شود. مورد دیگری که والدین باید به آن توجه کنند تبلیغات (اجباری) بازی است که همیشه در دل خود یکسری مشکلات و آموزش‌های مستقیم و غیرمستقیم برای کودکان دارد. 

قانون ۴۰ ثانیه
شیوه‌ی بازی کردن جورچین خیلی ساده و قابل فهم است؛ بازیکن باید تلاش کند توپ‌های هم‌رنگ و هم‌شکل را انتخاب کند، آن‌ها را بترکاند تا جایشان را به توپ‌های جدید بدهند‌. بازی‌باز باید حواس باشد که حداقل باید ۳ توپ (هم‌رنگ و هم‌شکل) را با هم انتخاب کند تا بتواند آن‌ها را حذف کند. بازی ۵۰ مرحله دارد و در هرکدام بازی‌باز باید حواسش به ۴۰ ثانیه زمانی که به او داده شده است باشد. چنانچه بازیکن نتواند در این مدت حداقل ۱ ستاره کسب کند به او اجازه‌ی رفتن به مرحله‌ی بعد داده نخواهد شد.

نوا و نما
جورچین یک موسیقی محرکِ هیجان‌انگیز دارد و هنگامی که این نوا با طراحی ساده‌ی اجزای بازی ترکیب می‌شود می‌تواند یک محیط جذاب و کودک‌ پسند را ایجاد کند. بازی یک جلوه‌ی صوتی ساده برای ترکیدن توپ‌ها و یک جابه‌‌جایی سطوح رنگی در پس‌زمینه‌ی خود دارد که نه خیلی کیفیت کار را بالا می‌برند و نه خیلی آن را پایین می‌آورند.