نقد و بررسی بازی جوبالجی – فوتبال آنلاین

جوبالجی آنچنان بازی جذاب و درگیر کننده‌ای نیست و شاید یکی از دلایل عدم استقبال از بازی و بازیکنان کم نیز همین باشد. بازی نکته‌ی منفی و چیزی که باید مورد توجه و تأمل والدین قرار بگیرد، ندارد به جز بخش چت درون برنامه که باید مورد نظارت و توجه والدین قرار بگیرد. 

گیم‌پلی
پایه و اساس گیم‌پلی جوبالجی در واقع همان شیوه‌ی بازی مار و پله‌ است ولی با اندکی تفاوت. بازی در یک زمین فوتبال با موانع مختلف و در یک وقت ۱۵ دقیقه‌ای انجام می‌شود. بازیکن برای اینکه بتواند بازی را شروع بکند و توپ را تکان دهد باید تاس بیاندازد و برای انجام اولین حرکت حتماً باید عدد شش بیاورد. بازی‌باز باید تلاش کند تا با حرکت دادن توپ به جهات مختلف آن را به درون گل هدایت کند. در این میان باید حواسش باشد که توپ از خطوط کناری اصطلاحاً به اوت نرود و یا در چاه موانعی که سر راهش است نیافتد. پیروز مسابقه نیز کسی است که بیشترین گل را در این وقت ۱۵ دقیقه‌ای زده باشد. متأسفانه به علت کم بودن تعداد بازیکنان بازی، بخش آنلاین آن عملاً هیچ کاربردی ندارد و برای تجربه‌ی جوبالجی، بازی‌باز باید به همان مسابقه‌ی تمرینی اکتفا کند.

طراحی زمین بازی با گران‌ترین قیمت ممکن!
جوبالجی امکان شخصی‌سازی‌های زیادی را به بازیکن می‌دهد؛ از انتخاب نوع قلم اسمش تا شکل و شمایل تاس و توپ. جالب‌ترین و خلاقانه‌ترین قسمت این شخصی‌سازی، توانایی تغییر چیدمان و بازطراحی موانع و تزیین کردن زمین خود است. برای اینکار باید مواد و مصالح مختلف را با سکه و الماس خرید و با آن‌ها طراحی کرد. این ساخت و ساز و نونوار کردن، اصلاً ارزان تمام نمی‌شود و هزینه‌ی گزافی را برای بازی‌باز می‌تراشد.

نوا و نما
جوبالجی موسیقی پس‌زمینه‌ی جذابی ندارد و دیگر جلوه‌های صوتی که در بازی پخش می‌شوند نیز به دل نمی‌نشینند. در منوی بازی، صدای شرشر باران با نوای چهچه‌ی بلبلان ترکیب شده است. در بخش‌های گوناگون بازی جلوه‌های صوتی پخش شده خیلی مصنوعی هستند و آن گوش‌نوازی لازم را ندارد. بازی‌ساز کلاً یک موسیقی تکرار شونده را برای مسابقه بازی انتخاب نموده است تا حس هیجان‌ را در بازی‌باز برانگیزد ولی چنین اتفاقی هرگز نمی‌افتد.‌ منطقی و بهتر بود که یک روح فوتبالی با نواها و جلوه‌های صوتی مرتبط بر بازی حاکم شود تا کمی از ملال‌آور بودن آن کاسته شود.
طراحی بازی نیز به گونه‌ی عجیبی است. هر قدر بیشتر به فونت‌ها، طراحی منو، طراحی زمین بازی، تصویر پس‌زمینه و دیگر موارد بازی توجه شود بیشتر به نامربوط بودن آن‌ها پی‌ برده می‌شود و بیشتر و بیشتر بازیکن را شگفت‌زده می‌کند. تصویر پس‌زمینه‌ی بازی و فونت آن، اصلاً قرابتی با فوتبال و یا مار و پله ندارند و تفکر پشت بازی می‌طلبید یک تصویر مرتبط انتخاب شود نه تصویر یک درخت هزار تنه و سراسر شاخ و برگ. به طور کلی طراحی و نمای بازی اصلاً جالب نیست و چنگی به دل نمی‌زند.