نقد و بررسی بازی تفنگ ها بالا (Guns Up)

در بازی هنگامی که یک سرباز تیر می‌خورد، خون با حالتی کارتونی و کاملاً غیرواقعی پاشیده می‌شود. انواع حملات نظامی در بازی وجود دارد ولی هیچ یک اثر خاصی بر سربازها ندارند و تنها با یک افکت ساده همراه هستند. خبری از قطع عضو، سوختن و آتش گرفتن بدن سربازها نیست. سازه‌های دفاعی نیز چنین حالتی دارند و اصلاً خشونتی قابل‌توجه را به بازی اضافه نمی‌کنند. بااین‌حال، همین افکت‌های آتش‌سوزی و خون‌ریزی در بازی بسیار پرتکرار هستند.

ترس به معنای واقعی در بازی جایی ندارد، تنها می‌توان به استرس حمله دیگران به پایگاه بازیکن و روبرو شدن با نیروهای عظیم و دفاعی دشمن اشاره کرد که دلهره‌آور هستند. در همین حین، افرادی هستند که به‌شدت در بازی قوی هستند و ممکن است که به بازیکن حمله کنند و به‌احتمال زیاد کار خاصی از بازیکن بر نمی‌آید که با آن‌ها مقابله کند. این حمله‌ها ناگهانی هستند و بازیکن این استرس را نیز خواهد داشت که در زمان نبودنش، ممکن است که کسی به پایگاهش حمله کند و او را نابود کند.

بازی تنها راه پیشرفت را بالارفتن از جنازة دشمنان بازیکن می‌داند و می‌گوید که اگر قصد پیشرفت دارید، باید دیگر بازیکنان را نابود کنید. بازیکن مجبور است در طول روند بازی، بارهاوبارها به پایگاه دشمن حمله کند، آن‌ها را نابود کرده و با خاک یکسان کند. کارت‌هایی که به‌واسطة آن‌ها قدرت یا سرباز جدید به بازیکن داده می‌شود، شانسی بوده و کاملاً ممکن است که یک چیز قوی را به یک بازیکن و یک چیز ضعیف را به بازیکنی دیگر بدهد.

با خریدهای درون برنامه‌ای می‌توان وسایل صرفاً تزیینی خریداری کرد که هیچ جنبة کاربردی‌ای ندارند. این خریدها باتوجه‌به سبک فانتزی و ظاهر اولیة نسبتاً زشت تمامی شخصیت‌ها و قابلیت‌ها، کشش خاصی در بازیکن برای کسب آن‌ها ایجاد می‌کند تا رو به خرید بیاورد. خرید بعضی بسته‌ها ممکن است به‌واسطة وجود کارت‌های شانسی، باعث پیشرفت بازیکن و آسان شدن بازی شود.

استراتژی چه در حمله و چه در دفاع حرف اول را می‌زند. بازیکن باید لوازم دفاعی خود را به‌گونه‌ای بسازد که نتوان آن‌ها را به‌راحتی نابود کرد و درعین‌حال، هر وسیلة دفاعی، بتواند وسیله‌ای دیگر را نیز حمایت کرده و علاوه‌برآن، چینش آن به طریقی باشد که سرعت پیشروی دشمن را کاهش دهد. برنامه‌ریزی برای به‌دست‌آوردن یک سرباز یا وسیلة دفاعی نیز در بازی جزو ملزومات است و بدون آن تقریباً امیدی به پیشرفت در بازی نیست. برای حمله نیز بازیکن باید برنامه‌ریزی کند و استراتژی بچیند که چه زمانی کدام سربازش را وارد زمین مبارزه کند تا بتواند حریف را مغلوب کند.

روند بازی را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: بخش اول که ساخت پایگاه و دفاع از آن بوده و بخش دوم که حمله به پایگاه دشمن است. بازی درجة سختی متعدد ندارد ولی مراحل آموزشی کالا روند بازی را به بازیکن یاد می‌دهند. به‌واسطة آنلاین بودن بازی و البته خریدهای درون برنامه‌ای، ممکن است که دشمنان پیشروی بازیکن بسیار قدرتمند باشند، به‌واسطة خرید قوی شده باشند یا برعکس، خیلی ضعیف باشند. با پیشرفت در بازی، سربازهای جدیدی برای خریداری آزاد می‌شوند و استراتژی بازیکن مشخص می‌کند که چه سربازی در چه زمانی وارد زمین مبارزه شود. بسته به استراتژی بازیکن و البته حریفان او، چه در حمله و چه در دفاع، شاهد روش‌های جدید و خلاقانه برای تمام کردن مرحله هستیم که هر یک می‌تواند الگویی برای بازیکن باشد.

بازی خود به بازیکن این پیشنهاد را می‌دهد که اگر در زمان آنلاین نبودن او کسی به پایگاهش حمله کرد، وقتی آنلاین شد دوباره به همان فرد متجاوز حمله کند. اساس بازی را تقریباً همین حملات متقابل می‌توان در نظر گرفت که همة بازیکنان از این قابلیت استفاده می‌کنند. بازیکنان برای هماهنگی حملات، معاشرت و هم‌بازی شدن با یکدیگر یا حتی انجام‌دادن بعضی چالش‌ها، گروه‌هایی می‌سازند و با هم همکاری می‌کنند. جدول رتبه‌بندی به‌صورت جهانی در بازی وجود دارد و همه می‌توانند مشاهده کنند که در حال حاضر چه کسی قوی‌ترین شخص در بازی است. بااین‌حال، چیز خاصی در بازی برای کشف وجود ندارد و همه چیز بسیار ساده بیان شده و به بازیکن نشان داده می‌شود. هدف بازی نیز همان‌طور که قبلاً ذکر شد، به‌دست‌آوردن سربازهای جدید برای حمله و البته لوازم دفاعی قوی‌تر برای مقابله با دیگر بازیکنان و دفاع از پایگاه است.