نقد و بررسی بازی بازی رئیس جمهور

رئیس جمهور می‌تواند توان محاسباتی کودکان را ارتقا ببخشد. همچنین این بازی می‌تواند قدرت سبک و سنگین کردن موقعیت‌های مختلف را در کودکان ارتقا ببخشد و به او بیاموزد که هر عملی عکس‌العملی را به دنبال دارد و او باید بهترین انتخاب را با توجه به شرایط انجام دهد و با عواقب آن نیز کنار بیاید. نکته‌ی دیگر این است که بازی به دلیل غلبه‌ جنبه‌ی محاسباتی و نسبتاً پیچیده‌ای که دارد ممکن است مورد اقبال کودکان قرار نگیرد و یا بالعکس بعضی از آن‌ها را به شدت شیفته و وابسته به خود گرداند. 

آقای رئیس‌ جمهور خدمات اینترنت را گسترش بدهیم یا سد و نیروگاه بسازیم؟
شاید در برخورد اول با بازی، بازی‌باز با یکسری عدد و رقم و کارهای خسته‌کننده روبرو باشد ولی رفته رفته کار هیجان‌انگیزتر، فکری‌تر و درگیرکننده‌تر می‌شود. بازیکن باید در نقش یک رئیس‌ جمهور، وزارت‌‌خانه‌های مختلف را اداره کند. داستان از جایی حساس‌تر و جالب‌تر می‌شود که بازی‌باز با هر تصمیمی که می‌گیرد اتفاق خاصی را رقم می‌زند و وقتی که آن را حل کرد مشکل دیگری در پی آن به وقوع می‌پیوندد. در این بازی، بازیکن با یک چرخه‌ی بی‌پایان علت و معلول و کنش و واکنش روبرو است؛ مثلاً با احداث پالایشگاه در بخش جنوبی نقشه‌ی بازی، شاخص هوای پاک این منطقه افت محسوسی پیدا می‌کند و بازیکن با افزایش فضای سبز آن بخش می‌تواند بر این مشکل غلبه پیدا کند.

یک بازی بی‌انتها
بازی با بخش آموزش شروع می‌شود؛ در آغاز بازی کمی گنگ است. توضیحات آغازین نیز خیلی نمی‌تواند بازیکن را با جزئیات کار آشنا کند. این گنگی و نامفهومی پس از اتمام بخش آموزش تا مدتی با بازیکن همراه است. در اوایل بازی، بازیکن به شدت مردد است که چه چیزی اهمیت بیشتری دارد و چه کارهایی باید انجام داد تا رضایت عمومی بخش‌های مختلف کشور را ارتقا داد. بازی یک نقشه‌ی کلی دارد که به ۹ بخش تقسیم شده و هر بخش‌ طبق یکسری معیارها و ملاک‌ها مانند رفاه اجتماعی، نشاط جامعه، امنیت و... در شرایط گوناگونی قرار دارد. وظیفه‌ی بازیکن به عنوان رئیس جمهور این است که با تأسیس و توسعه‌ی اماکن مختلف مانند پارک، پادگان نظامی و... این شاخصه‌ها را ارتقا دهد. برای این بازی انتهایی نمی‌توان متصور شد چون ریاست یک کشور امری پایان‌ناپذیر است.

نوا و نما
بازی رئیس جمهور در بخش موسیقی و صداگذاری کارش را خوب انجام داده است. یک موسیقی حماسی و هیجان‌برانگیز سرتاسر فضای بازی را پر کرده است. با این وجود چنانچه یک موسیقی با ریتم آرام‌تر روی کار قرار می‌گرفت شاید به فضای منطقی و نیاز به آرامش کار بیشتر می‌خورد.
در بخش طراحی و گرافیک بازی چنگی به دل نمی‌زند؛ متن‌ها و طرح‌ها کیفیت و وضوح خوبی ندارند. سایه‌زنی بی‌جا و رنگ‌های بی‌روح از دیگر معایب بازی است.