نقد و بررسی بازی بازی‌های حرکتی ورزشی XR

این اثر می‌تواند به بهبود عملکرد حرکتی کودکان منجر شود چون بازیکن مجبور است برای پیشبرد بازی واقعاً تحرک داشته باشد. در کل اثر مناسب کودکان است و به غیر از ملاحظاتی که پیرامون رقص است بازی مورد و ممنوعیتی ندارد. 

بازی‌هایی که نیاز به تحرک بدن دارند
بازیکن برای هر بار ورود، باید حالت خاصی به خودش بگیرد تا بازی دست‌ها و چهره‌ی او را تشخیص دهد. بازیکن در این اَبر برنامه به ۹ بازی دسترسی دارد که هر کدام نیاز به تحرک خاصی دارد؛ مثلاً در بازی دونده‌ (الهام گرفته از بازی دونده‌ی مترو) بازیکن باید در حقیقت و جلوی دوربین به چپ و راست حرکت کند، بنشیند و بپرد تا به موانع پیش رویش برخورد نکند یا در تیراندازی دو دست خود را جفت کند و نشانه‌روی کند و به اهداف شلیک کند. بازی هدف و نیت خوبی دارد و آن هم افزایش تحرک و ورزش بازیکنان است ولی یک اختلال و اشکال جدی هم دارد؛ اولین و اساسی‌ترین اشکال، کند بودن و دیر خواندن حرکات بازیکن توسط بازی است که واقعاً مخاطب را نسبت به ادامه‌ دادن اثر ناامید می‌کند. این اَبر برنامه در واقع همان کاربرد پلی‌استیشن موو و دستگاه‌های مشابه را برای بازیکن دارد.

نما و نوا
بازی از لحاظ دیداری حرف چندانی برای گفتن ندارد؛ اشیاء کیفیت و زیبایی خاصی ندارند؛ رنگ‌ها آن درخشش و قوام لازم را ندارند و از همه مهم‌تر تراکم پیکسلی بازی بسیار کم است به نحوی که خطوط موجود در صفحه انگار دارند رژه می‌روند. جا داشت بازی‌ساز توجه خاصی به گرافیک بازی داشته باشد تا بازیکن رغبت بیشتری به ادامه‌ی آن نشان دهد. موسیقی بازی یک چیز معمولی و قابل قبول است؛ یک موسیقی تکراری، کمی هیجان‌انگیز و محرک که در تمام طول بازی تکرار می‌شود.

از ما به زور حمایت کنید
بازیکن پس از اولین ورود، ۱۰ بلیط رایگان برای تجربه‌ی بازی‌های مختلف این اثر در اختیار دارد؛ پس از تمام شدن بلیط‌های اهدایی به بازیکن، او حتماً باید سر کیسه را شل کند و با پول واقعی اجازه‌ی ورود به بازی را بگیرد. نَفْسِ فروش بلیط مشکلی ندارد ولی اینکه بازیکن را مجبور به این کار کرد عمل پسندیده‌ای نیست. بسته‌های خرید اجباری که بازی آن‌ها را وسیله‌ای برای حمایت از خود معرفی می‌کند واقعاً قیمت مناسبی دارند و هرچه گران‌تر می‌شود ارزش خرید بالاتری پیدا می‌کند.