نقد و بررسی کتاب پنگوئن و میوه درخت کاج (penguin and pinecone a friendship story)

داستان به مفاهیم دوستی و مهربانی، لزوم مراقبت از عزیزان، پذیرش تفاوت‌ها و پذیرش استقلال افراد می‌پردازد. این کتاب نمونه کاملی از یک داستان حمایتی است. در هنگام خواندن این کتاب با کودک، می‌توان به بحث درباره مسائل زیست محیطی و مراقبت از طبیعت و دوستداری محیط زیست نیز پرداخت، اما موضوع اصلی داستان بر آن تکیه ندارد. این کتاب می‌تواند برای کودکانی که در آستانه جدایی موقت (سفر، ساعات اشتغال پدر و مادر و...) یا دائمی (مرگ و سوگ عزیزان، مهاجرت و ...) هستند، بسیار مناسب باشد.

بعد از مطالعه کتاب، در گفتگو با کودک، می‌توان از او پرسید: "تو کدام یک از دوستانت در مهد، مدرسه یا اقوام را این‌گونه حمایت کردی؟". والد می‌تواند زمینه ای ایجاد کند تا کودک تجارب مشابه خود را به اشتراک بگذارد و زمینه تاثیر و همذات پنداری بیشتر او فراهم شود. این داستان عمیقا مرتبط با رابطه والد‌فرزندی است. والدین از طرفی به فرزندان خود دلبستگی دارند و ازطرف دیگر باید زمینه استقلال شخصیتی و فردی آنان را نیز فراهم کنند. بنابراین می‌توان برای کودکان کوچک‌تر یعنی ۴ یا ۵ سال، مثال مامان و بچه را زد چراکه؛ عمدتا در این سنین، کودکان، تجارب عینی و مصداقی را بهتر از مفاهیم عام دوستی و مهربانی درک می‌کنند. این کتاب برای کودکانی که به‌تازگی به مهد یا مدرسه می‌روند و جدایی از والدین برای آنان دشوار است نیز انتخاب مناسبی است.

والد و کودک می‌توانند مانند تجربه میوه کاج و پنگوئن که یک شال گردن نارنجی مشترک داشتند، یک شیء را برای خود انتخاب کنند. یکی در خانه یا محل کار درکنار والد باشد و دیگری در مهد یا مدرسه در کنار کودک باشد و آن‌ها را به یاد هم بیندازد (این کار در مشاوره های فردی هم پیشنهاد می‌شود و در این‌جا به‌طورخاص در تشابه با داستان می‌تواند موثرتر عمل‌کند).

یک روز، یک پنگوئن، میوه کاجی را روی زمین پیدا‌کرد. اما نمی‌دانست این شیء عجیب چیست. ناگهان متوجه‌شد شیء عجیب، سردش شده‌است. سریع دست به‌کار‌شد و برایش یک شال‌گردن بافت. آن‌ها با‌هم شنا کردند، از برف‌ها سر‌خوردند و بازی‌کردند. پنگوئن میوه را به پدربزرگش نشان‌داد. پدربزرگ گفت که این یک میوه کاج است و نمی‌تواند در قطب زندگی‌کند. پنگوئن، میوه کاج را روی سورتمه گذاشت و به سختی راه طولانی تا جنگل درخت‌های سوزنی را طی‌کرد. پنگوئن از نرم‌ترین برگ‌های سوزنی برای میوه کاج یک جای خوب و راحت، درست کرد. به میوه گفت:"هرکجا باشی، در قلب من هستی" از او خداحافظی کرد و به قطب برگشت. روزها گذشت، اما پنگوئن در فکر میوه بود. با خودش گفت میوه کاج مثل من بزرگ شده‌است؟. تصمیم‌گرفت دوباره به جنگل درخت‌های سوزنی سفر‌کند. وقتی رسید میوه کاج یک درخت بزرگ شده‌بود. خیلی خوشحال‌شد. پنگوئن، از روی درخت کاج سر‌خورد و باهم بازی‌کردند و وقت گذراندند. حالا زمان رفتن بود. پنگوئن باید دوباره به قطب برمی‌گشت. کاج ناراحت بود، اما جای پنگوئن آن‌جا نبود. هردو به این فکر کردند که ممکن است نتوانند کنار هم باشند، اما همیشه در قلب هم هستند(درانتهای داستان پنگوئن‌ها و درخت‌های کاج دیگری در تصویر آمده‌است. کتاب با این جمله تمام می‌شود:"وقتی دیگران را دوست داشته‌باشی... دوستی و مهربانی زیاد و زیادتر می‌شوند").

پنگوئن: از میوه درخت کاج مراقبت‌کرد. میوه را به خانه اصلی‌اش رساند. نقطه قوت این شخصیت مهربانی، پذیرش و دلبستگی ایمن است.

میوه درخت کاج: میوه ای که توسط پنگوئن مورد حمایت قرار می‌گیرد و رشد می‌کند.