نقد و بررسی کتاب پسری که خانه بی دود ساخت

قهرمان داستان شخصیتی مسئولیت‌‌پذیر دارد. او علاوه بر این‌‌که در خانه وظایفی بر عهده دارد، نسبت به بهبود شرایط نامساعد اعضای خانواده‌‌اش احساس مسئولیت می‌‌کند. نویسنده مخاطب را به کنشگری از جنس کنشگری اقبال دعوت می‌‌کند و زمانی که خواننده در پپایان کتاب متوجه می‌‌شود این داستان مبتنی بر واقعیت است و کودکان زیادی مثل اقبال با مشکلی مانند مشکل اقبال دست و پنجه نرم می‌‌کنند، تاثیرپذیری‌‌اش از کتاب دوچندان می‌‌شود. خواندن داستانی از کشور بنگلادش-جایی که ممکن است اسمش هم به گوش مخاطبان نخورده باشد- جهان خوانندگان را گسترش می‌‌دهد و غیرمستقیم بر کاهش خودمرکزپنداری و شیفتگی نسبت به کشورهای توسعه یافته اثر می‌‌گذارد. این نیز از نقاط قوت کتاب است.