نقد و بررسی کتاب واقعا جدی جدی (Rai de vrai papl)

هیچ عامل خشونت‌آمیز و ترسناکی در متن وجود ندارد. داستان واضح و روشن است و ابهامی در آن دیده نمی‌شود. پایان داستان، با وجود این‌که آلزایمر پدربزرگ همچنان پابرجاست و موضوعی نیست که شارلی بتواند به‌طورکل آن را حل کند اما پذیرش بیماری ، پیدا کردن نحوه تعامل مثبت با پدربزرگ و از همه بالاتر عشق بی قید و شرط به او با وجود فراموشی مکرر، پایانی بسیار امیدوارکننده و غنی است. تنها نکته قابل‌توجه میزان اندوه داستان است. از یک طرف ابتلای پدربزدگ به بیماری آلزایمر و فراموش کردن شارلی می‌تواند کودک را بسیار تحت‌تاثیر قرار دهد(باتوجه به اینکه قبلا ارتباط عمیقی باهم داشتند). از طرف دیگر نحوه تعامل شارلی با  ماجرا  می‌تواند این فضای غم‌انگیز را از بین ببرد، به‌گونه‌ای که او نه‌تنها بعد این اتفاق، افسرده نمی‌شود بلکه به حل مسئله، داستان‌پردازی و ایجاد تعاملی مثبت، که منجر به شاد شدن و خندیدن پدربزرگ شود، می‌پردازد.

واژگان انتخاب‌شده در متن متناسب با سطح دانش کودک دبستانی است. داستان و موضوع آن نیز کاملا برای کودک قابل‌فهم است. فضای ارتباط عاطفی پدربزرگ و نوه، همذات‌پنداری خوبی در کودک ایجاد می‌کند؛ چراکه در فضای امروز جامعه با اشتغال همزمان پدران و مادران، بسیاری از کودکان زمان بیشتری با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها سپری می‌کنند. در انتهای داستان، با وجود این‌که آلزایمر پدربزرگ همچنان پابرجاست و موضوعی نیست که شارلی بتواند به ‌طور کل آن را حل کند اما او بیماری پدربزرگ را پذیرفته و درصدد تعامل مثبت است. این پایان‌بندی برای کودک دبستانی، غنی و در عین‌ حال کاملا قابل‌فهم است.

عنوان داستان، جمله‌ای است که در صفحات مختلف کتاب، تکرار می‌شود. کودک کنجکاو می‌شود بداند این جمله برآمده از چه محتوایی در کتاب است. طراحی جلد با تصویر شارلی و پدربزرگ نیز نشان‌گر رابطه صمیمی آن‌ها با یکدیگر است بدین‌ترتیب مرتبط با فضای داستان می‌باشد. رنگ‌های شاد و فضای حضور در طبیعت جلوه بصری خوبی به جلد بخشیده است. به‌دلیل ارزیابی نسخه الکترونیک، بررسی "تناسب قطع کتاب" و "استحکام صحافی و کیفیت چاپ" ممکن نبوده‌ است.

داستان از انسجام کافی برخوردار است و رویدادها به یکدیگر متصل‌اند. کتاب، به‌ دلیل فضای نسبتا خانوادگی (رابطه پدربزرگ و نوه)، پرداختن به تخیل در داستان‌گویی و ایجاد بستر حل مسئله (به‌گونه‌ای که شارلی هربار باید فکر کند که با چه راهکاری پدربزرگ را سرحال کند)، پرکشش است و مخاطب مایل است آن را دنبال کند. پرداخت شخصیت‌ها به‌خوبی اتفاق افتاده است؛ اگر کتاب را به دو بخش تقسیم کنیم، در قسمت اول کتاب به شخصیت پدربزرگ و در قسمت دوم به شخصیت شارلی پرداخته و آن را عمیق کرده است. احساسات و عواطف پدربزرگ و شارلی طوری ترسیم شده است که با وجود کوتاه بودن داستان، مخاطب به‌طور کامل با این دو شخصیت مانوس می‌شود. پیام تربیتی داستان، قدردانی، توجه به سالمندان و تلاش در راستای بهبود شرایط روحی آن‌هاست. این پیام تربیتی با حل‌مسئله همراه است که ارزش محتوایی آن را دوچندان می‌کند.

ترجمه، روان است و نقصی در آن وجود ندارد. متن ترجمه‌شده برای مخاطب ایرانی و فارسی‌زبان، قابل‌فهم است و مقوله فرهنگی ناآشنایی در آن دیده نمی‌شود. سبک ترجمه از ابتدا تا انتهای کتاب یک‌دست و منسجم است. به‌دلیل ارزیابی نسخه ترجمه‌شده بررسی "وفاداری به ساختار روایی" ممکن نبوده‌ است.

عنوان داستان همان‌طور که در بخش ظاهر به آن پرداخته شد، جذاب است. آغاز داستان، مستقیم به سراغ اصل ماجرا یعنی داستان‌پردازی‌های پدربزرگ رفته است که در کنار تصاویر هماهنگ و مرتبط، شروع خوبی محسوب می‌شود. متن، روان و پرکشش است که توضیح آن در بخش محتوا نیز بیان شده است. تصاویر با رنگ‌های شاد و جزئیات متناسب(نه خیلی ساده و نه خیلی شلوغ و پیچیده) فضای بصری دلنشینی ایجاد کرده است. تخیلات شارلی به‌صورت تصاویر بدون رنگ و به سبک ساده‌تر درمیان باقی تصاویر وجود دارد که همین بدون رنگ بودن و تفاوت سبک، باعث می‌شود مخاطب متوجه شود کدام تصاویر مربوط به ماجرای حقیقی شارلی و کدام تصاویر، تخیلات اوست. تصویر پتوی آبی از ابتدای داستان که پدربزرگ سالم است در کتاب وجود دارد و تا انتها و در ایام بیماری پدربزرگ این پتو همچنان در تصاویر هست. این دقت در تصویرگری می‌تواند یک فاکتور پنهان اما تاثیرگزار در محتوا باشد گویی پتو نمادی از ثبات رابطه است که اگر در ظاهر، شرایط تغییر کرده است اما همچنان می‌‌تواند مانند قبل، با ثبات، ادامه پیدا کند. در اواخر داستان در یکی از دیدارهای شارلی و پدربزرگ، پدربزرگ می‌گوید:"تو کی هستی... من کسی را به این اسم نمی‌شناسم" در این صفحه تصویر صورت متعجب و غمبار شارلی وسط صفحه و ترکیب آن با پس‌زمینه کاملا سیاه، فضای بهت و غم را بسیار پررنگ و دقیق کرده‌است.