نقد و بررسی کتاب قطار کوچولویی که توانست (The Little Engine That Could)

رده بندی سنی روی جلد کتاب برای کودکان بالاتر از 3 سال درج شده است. اما با توجه به این نکته باید گفت که والدین در مواجهه‌ی کودکان بزرگ‌تربه طور مثال از پنج تا هفت سال، باید بعضی نکات را لحاظ کنند. به طور مثال در گفتگو با کودک درباره‌ خودباوری درست و پرهیز از کمالگرایی که امکان دارد کودک آن را از مضمون داستان برداشت کند، باید در حد فهم کودک با آن‌ها صحبت کنند. به طور خلاصه موضوع کمال‌گرایی از این جهت اهمیت دارد که تاکید اصلی داستان بر "خودباوری، اعتماد به نفس و توانستن" است؛ قطار آبی بارها و بارها با خود تکرار می‌کند: "فکر می‌کنم بتوانم. من می‌توانم. من توانستم"! این باور در زندگی تاثیر به سزایی در پیشبرد کارها و موفقیت دارد و خوب است از کودکی نهادینه شود. اما بد نیست کودک گوشه ذهنش این نکته را داشته باشد که ممکن است همیشه به نتیجه نرسد و یا همواره نتواند هر کاری را به بهترین شکل ممکن انجام دهد؛ گاهی نمی‌تواند، گاهی موفق نمی‌شود! پس توضیح این موضوع به کودک که نفس تلاش مهم است نه نتیجه‌ی آن مفید خواهد بود، تا از ناامیدی ها و نتایج مخرب احتمالی جلوگیری شود. حجم متن ممکن است برای کودکان سه ساله مقداری زیاد باشد. والدین می‌توانند برای کودکان کم سن‌تر خود دیالوگ‌ها و متن را خلاصه کنند و از زبان خودشان برای کودک مطرح کنند. چرا که تصویرگری بسیار زیباست و کودک می‌تواند به خوبی از تماشای آن و خلاصه داستان لذت ببرد. از دیگر پیام‌های مهم داستان، بحث امید است. دلقک به کمک اسباب‌بازی برای درخواست کمک و حل مشکل تلاش می‌کند، حتی از یک جایی باقی اسباب‌بازی‌ها ناامید شده و می‌خواهند گریه کنند اما دلقک ناامید نمی‌شود و همچنان ادامه می‌دهد.

قطاری پر از وسیله‌ها و خوراکی‌های هیجان‌انگیز عازم شهر آن طرف کوه است تا بچه‌ها را حسابی خوشحال کند. اما قطار ناگهان خراب می‌شود! عروسک‌ها و حیوانات داخل قطار تلاش می‌کنند تا قطارهای دیگری که از آنجا رد می‌شوند را راضی کنند که آن‌ها را به شهر برسانند. اما هیچ‌کدامشان حاضر به کمک نیستند و هریک به دلیلی فکر می‌کنند نمی‌توانند چنین کاری بکنند. تا اینکه یک قطارِ شاد و کوچولو سر می‌رسد. با دیدن وضعیت، شک می‌کند که می‌تواند این کار را انجام دهد یا نه اما به خودش می‌گوید "فکر کنم می‌توانم" پس آن‌ها را به شهر می‌برد تا به دست بچه‌ها برسند.

نویسنده: واتی پایپر