نقد و بررسی کتاب عمو رستم

کتاب "عمو رستم" برای اولین بار در سال 1375 توسط نشر قدیانی به چاپ رسید. البته ارزیابی فعلی بر اساس نسخه نشر منادی تربیت انجام شده است. داستان این کتاب روایت ساده‌ای دارد و در تهران قدیم می‌گذرد. این سادگی در روایت و روند داستان و اتفاقات می‌تواند از جذابیت آن برای 12+ سال بکاهد و رده سنی کتاب را پایین بیاورد.

کتاب برای نوجوان نوشته شده است اما شخصیت اصلی نه تنها نوجوان به نظر نمی‌آید بلکه هیچ نقش و کنشی جز روایت داستان ندارد؛ درواقع می‌توان گفت نقش‌های اصلی را بزرگسالانی چون پدر یا دایی سهراب اجرا می‌کنند و همین موضوع شاید رده سنی را به نوجوان نزدیک کند اما همچنان سبک روایت، پیچیدگی، درجه سختی و اتفاقات کلیشه‌ای از جذابیت آن برای نوجوان می‌کاهد.

روایت داستان در تهران قدیم و به کار بردن اصطلاحات و عبارات رایج در آن زمان، بیشتر برای بزرگسالان نوستالژی است اما برای نوجوان حس و معنای خاصی ندارد اما خواندن و آشنا شدن با آن فضا برایشان خالی از لطف نیست.

پدر، در این کتاب و جلد دیگر آن "دایی سهراب" شخصیتی ساده و ضعیف دارد و از جانب مادر مورد سرزنش قرار می‌گیرید، حتی در جایی از داستان می‌خوانیم: "مادرم زد پس گردن بابا و گفت: چرا مثل مجسمه نشسته‌ای و نگاه می‌کنی؟"...! چنین بازنمایی‌ای در داستان کودک و نوجوان مناسب نیست مگر آن‌که در بستر داستانی و سیر اتفاقات ویژه‌ای برای نوجوان، به آن پرداخته شود که آن را به نوعی متعادل یا خنثی کند.