نقد و بررسی کتاب شراره های آتش

کتاب حاضر با هدف آشنایی نوجوانان با مفاهیمی چون وطن‌دوستی، خودباوری، شناخت تاریخ ایران، آشنایی با شیوه‌های استعمار و نقد حرص و قدرت‌طلبی نگاشته شده است. نویسنده تلاش داشته تا از طریق یک روایت آموزنده، این مفاهیم ارزشی و تاریخی را به مخاطب نوجوان منتقل کند. با این حال، ساختار اثر بیشتر به یک روایت تاریخی شباهت دارد تا یک داستان. نبود شخصیت‌پردازی، گره‌افکنی و روایت داستانی سبب شده که کتاب فاقد کشش لازم برای جذب نوجوانان باشد. متن بیشتر به یک گزارش یا بازگویی خطی از وقایع تاریخی شبیه است تا اثری داستان‌محور. این سبک نگارش باعث می‌شود مخاطب حس کند با یک کتاب درسی مواجه است، نه یک اثر ادبی داستانی؛ موضوعی که می‌تواند از جذابیت اثر برای نوجوانان به شدت بکاهد. در مجموع، اگرچه نیت نویسنده و مضامین مورد نظر ارزشمند و قابل توجه‌اند، اما به دلیل فرم غیرروایی، کتاب در انتقال مؤثر مفاهیم به مخاطب نوجوان موفق عمل نکرده است. بازنویسی اثر در قالب داستانی با شخصیت‌پردازی قوی‌تر می‌تواند موجب درگیری ذهنی و عاطفی بیشتر نوجوان با محتوا شود و اثر را از قالب صرفاً آموزشی خارج کند. همه یا موارد ا زجذابیت کتاب برای نوجوان کمتر از 15 سال می‌کاهد ضمن اینکه ممکن است تا حدی هم برایشان سنگین باشد.

داستان «شراره‌های آتش» از کاخ‌های پرزرق‌وبرق بریتانیایی آغاز می‌شود و به ایران، دوران ناصرالدین‌شاه قاجار می‌رسد. در این دوره، شاه قاجار امتیاز انحصاری تجارت تنباکو را به یک شرکت بریتانیایی واگذار می‌کند، که این اقدام موجب نارضایتی گسترده در میان مردم می‌شود. در واکنش به این امتیاز، میرزای شیرازی فتوای تحریم تنباکو را صادر می‌کند، که این فتوا به جنبشی مردمی منجر می‌شود و در نهایت شاه را مجبور به لغو امتیاز می‌کند. داستان نشان می‌دهد که چگونه مردم ایران، با اتحاد و همبستگی، در برابر استعمار و ظلم ایستادگی می‌کنند.​