نقد و بررسی کتاب خرسی به نام پدینگتن (A bear called paddington)

اگر کودکانتان فیلم پدینگتن را دیده‌اند، می‌توانید از او بخواهید دربارۀ تفاوت‌های این دو نسخه (فیلم و کتاب) صحبت کند و حسش را دربارۀ هرکدام بیان کند. نظر او را دربارۀ رفتار پدینگتن در موقعیت‌های مختلف جویا شوید.

سعی کنید در هنگام گفت‌وگو با فرزندتان او را در موقعیت تصمیم‌گیری به‌جای شخصیت‌های اصلی داستان قرار دهید. مطمئن شوید فرزندتان موقعیت‌های به‌نسبت پیچیده‌تر داستان را درک کرده باشد و ابهامی دربارۀ علت و انگیزۀ رفتار‌های شخصیت‌های داستان نداشته باشد؛ مانند تفاوت شخصیت هنرمندان روی صحنۀ تئاتر و زندگی واقعی. (دربخشی از کتاب، پدینگتن گمان می‌کند بازیگر شخصیت منفی تئاتر در واقعیت هم انسان خوبی نیست)

به نظرت چه رفتارهایی از سمت پدینگتن باعث شد به‌زودی در میان خانوادۀ براون و اهالی محله محبوب شود؟

اگر جای پدینگتن بودی، بعد از خراب‌کردن نقاشی آقای براون چه می‌کردی؟

خانوادۀ «براون» در ایستگاه راه‌آهن خرس کوچولویی را می‌بینند که روی چمدانش نشسته و تابلویی با نوشتۀ زیر به گردنش آویخته شده است: «لطفاً از این خرس مراقبت کنید، متشکرم.» آن‌ها متوجه می‌شوند که این خرس از جنگل‌های «پرو» به «انگلستان» مهاجرت کرده است. «پدینگتن» تعریف می‌کند که پدر و مادرش را از دست داده و «عمه لوسی‌اش» هم که خرس پیر و مهربانی است به خانۀ سالمندان رفته و او را به «لندن» فرستاده است تا خانواده‌ای پیدا کند. خانوادۀ براون به خرس‌کوچولو در خانه‌شان پناه می‌دهند و با او مانند یکی از اعضای خانواده‌شان رفتار می‌کنند و نامش را پدینگتن می‌گذارند. پدینگتن به دردسر‌های بامز‌ه‌ای می‌افتد، از همان شب اول پدینگتن در حمام خانواده براون دردسر‌هایی را به‌وجود می‌آورد؛ برای مثال وان حمام را سر‌ریز می‌کند و تمام خانه پر از آب می‌شود! او به‌ندرت کاری را بدون خراب‌کاری انجام می‌دهد. «جاناتان» و «جودی» در دردسر‌هایی که پدینگتن به‌وجود می‌آورد، به او کمک می‌کنند.

کارگردان/ مؤلف: مایکل باند

نویسنده/ مترجم: کاترینا ورزی