نقد و بررسی کتاب تک رو (سولو لولینگ) (solo leveling)

ناهنجاری اجتماعی:

در یکی از ماجراهای فرعی این مانهوا، داستان مردی است که دخترش توسط سه شکارچی مورد تجاوز قرار گرفته و خودکشی کرده و همسرش هم به خاطر این شوک در بیمارستان است. این مرد با فراهم کردن مقداری پول از یکی از اعضای بالا رتبه انجمن شکارچی‌ها می‌خواهد این سه نفر را بکشد. این شکارچی که شخصیتی ناسالم و ضداجتماعی دارد علاوه بر این سه مرد، شاهدان این صحنه را که دوستان سونگ بودند می‌کشد. زبان این اثر در برخی موارد شامل الفاظ رکیک است.

مصرف موادمخدر، سیگار و الکل:

شخصیت اصلی داستان، در چند صحنه مشروب مصرف می‌کند. هر چند که مشروب برای او سم تلقی شده چون برای افزایش قدرتش مضر است اما سیستم به او امکان سم‌زدایی می‌دهد و همین باعث می‌شود او بیش از حد الکل مصرف کند.

مسائل جنسی:

در یک صحنه، سونگ که در بیمارستان در حال انجام حرکات ورزشی است نیمه برهنه است و پرستاران در مورد اندام و جذابیت او صحبت می‌کنند.

ناهنجاری دینی:

در طی یکی از مبارزات، شکارچیان وارد معبدی می‌شود که مجسمه‌های متعدد، که همگی خدایان معبد هستند به آنها حمله می‌کنند و بی‌رحمانه آنها را می‌کشند و یا شکنجه می‌کنند. شکارچیان باید به این خدایان تعظیم کنند، آنها را ستایش کنند و برایش قربانی بفرستند تا در امان بمانند. این بازنمایی از چندخدایی و شقاوت آنها می‌تواند تصویری ناهنجار از خدا در ذهن نوجوانان باقی گذارد.

نمایش خشونت به صورت مستقیم و بی‌پرده در این اثر رایج می‌باشد البته بخش‌هایی از آن با نوشته‌ها پوشیده شده است.. خشونت تنها در مبارزه با هیولاهای غول‌پیکر و گرگ‌ و موجودات جادویی رخ نمی‌دهد، بلکه قتل میان انسان‌ها هم نمایش داده شده است. قطع شدن دست و پا و سر و یا دو نیم شدن در چندین صحنه به نمایش درآمده است.  بعنوان مثال در یکی از مبارزات ابتدای داستان، شکارچی‌ها برای مبارزه وارد معبدی با مجسمه‌های غول‌پیکر می‌شوند. این مجسمه‌ها که خدایان معبد هستند شروع به حرکت می‌کنند و با حملات برق‌آسا شکارچی‌ها را می‌کشند. در این قسمت قطع دست و پا و سر نمایش داده شده است. اکثر شکارچی‌ها در این مبارزه به شکل جنون‌آمیزی کشته می‌شوند و بازماندگان این مبارزه از نظر روانی آسیب می‌بینند.

پیام مثبت:

در کل می‌توان از این مانهوا پیام تلاش و سرسختی و تسلیم‌ناپذیری را دریافت نمود. شخصیت اصلی داستان با وجود ضعف بدنی تلاش می‌کند قدرت خود را افزایش دهد و حتی در سخت‌ترین مبارزات که احتمال کمی برای نجاتش وجود دارد به مبارزه ادامه می‌دهد. او توان خطرپذیری بیشتری نسبت به سایر شکارچی‌ها دارد و در مبارزاتی فراتر از سطح توان خود شرکت می‌کند.

امیدآفرینی:

جهان داستانی این مانهوا، جهانی است ناعادلانه که حتی گاهی اخلاقیات هم در آن معنایی ندارد. در این داستان قوی‌ترها زنده می‌مانند و ضعیف‌ترها محکوم به مرگ هستند. در قسمتی از داستان، تعدادی از شکارچی‌های تبهکار برای به دست آوردن غنیمت از شکارچی‌های ضعیف‌تر به عنوان طعمه استفاده می‌کنند. سونگ که در تله آنها افتاده به این نتیجه می‌رسد که دنیا پر از خشونت، فریب و خیانت است و در این دنیا باید بکشد تا زنده بماند. هر چند که او برای نجات خود اقدام به کشتن آن شکارچی‌ها می‌کند اما این نخستین باری است که سونگ از قدرتش برای کشتن انسان‌ها استفاده می‌کند و حتی این مسئله برایش مطرح می‌شود که آیا کار درستی میکند یا نه، اما با بی‌تفاوتی و بدون پشیمانی آنها را می‌کشد.

خانواده‌محوری:

خانواده در این اثر خانواده نقش پررنگی ندارد، بلکه دچار مشکلاتی است که سبب شده شخصیت اصلی به دنبال حل آنها باشد. مادر خانواده بیمار است و پدر از دنیا رفته و سونگ با خواهر کوچکترش که در حال تحصیل است زندگی می‌کند. سونگ با خواهرش ارتباط دوستانه‌ای دارد و تلاش دارد با به دست آوردن پول از طریق مبارزات شرایط تحصیل او را فراهم کند. او تنها حامی و سرپرست خانواده است و در واقع انگیزه اصلی او از ورود به مبارزات، کسب درآمد برای حفظ و بقای خانواده‌اش بوده است.

شخصیت سونگ، به دلیل سرسخت بودن و تسلیم نشدن می‌تواند الگوی مثبتی تلقی گردد، از جمله نقاط مثبت او زمانی است که همه او را ضعیف‌ترین شکارچی می‌خواندند، او به کار خود ادامه ‌داد و نظر دیگران باعث توقف او نشد. در بسیاری از مبارزات می‌بینیم که او نهایت تلاش خود را به کار می‌برد و حتی گاهی از توان خود فراتر می‌رود. با این وجود نباید فراموش کرد که این شخصیت بعد از ارتقا قدرتش، تغییر می‌کند ونقاط منفی درشخصیتش ظاهر می‌شود. او در طی این داستان به این نتیجه می‌رسد که باهوش و بادرایت بودن کافی نیست، او در جهانی زندگی می‌کند که اگر قوی و مبارز نباشد، دوام نمی‌آورد و اینجاست که بی‌رحمی و سنگدلی را در شخصیت او می‌بینیم.