نقد و بررسی کتاب بنگ! بنگ! بنگ!

هدف نویسنده از پرداخت چنین داستانی مشخص نیست چراکه نمی‌تواند پیام مثبت و درستی به مخاطب برساند. والدین آرش کاملا به او و احساسش بی توجهی می‌کنند، از او نمی‌پذیرند که هدیه‌اش(تفنگ اسباب‌بازی) را دوست نداشته باشد، به عروسک هایش شلیک می‌کنند درحالیکه آرش اصلا این بازی را دوست ندارد و برای عروسک‌هایش غصه می‌خورد، درنهایت او را با همه هیجانات و احساسات منفیش تنها گذاشته، پدر به تماشای اخبار جنگ می‌پردازد و مادر با خوشحالی در حمام آواز تفنگ می‌خواند. این داستان سراسر اضطراب و عدم امنیت به کودک منتقل می‌کند چراکه والدین بعنوان منبع اصلی آرامش و امنیت کودک در این داستان کاملا برعکس عمل می‌کند. آرش درنهات نقش نجات‌دهنده را برای عروسک‌هایش ایفا کرده، آن‌ها را درمان می‌کند و در پناه امنیت خود قرار می‌دهد. والدین در این داستان تا حدی یادآور یک والدین اسرائیلی است که از جنگ و جشونت لذت می‌برند و کودک خود را نیز از همان کودکی به همین شکل بار می‌آورند.

والدین آرش در روز تولدش برای او یک تفنگ اسباب‌بازی می‌خرند اما او این هدیه را دوست ندارد. والدینش در جواب برخورد درستی با او ندارند، او را سرزنش می‌کنند و با همان تفنگ به عروسک‌هایش شلیک می‌کنند و... .