نقد و بررسی انیمیشن روح (Soul)

این انیمیشن به ما یاد می‌دهد که به دنبال رویا های خود باشیم و قدر هر لحظه زندگی را بدانیم زندگی کوتاه اس و وقتی ما در این دنیا هستیم باید به دنبال رویا ها برویم چون هنگامی که در آن دنیا رفتیم در این دنیا وجود نداریم و هنگامی که به آن دنیا رفتیم نااراحت نبا شیم که چرا به رویا ویا خواسته های خود نرسیدیم وما فقط یکبارزندگی میکنیم و حتی هر‌ ثانیه هم هدیه است

عالی صد عالی

کودک نوجوان توانایی درک رو داره

بسیار با کیفیت و بسیار به حقیقت نزدیک، اما فارغ از نگاه توحیدی... من دیدن این انیمیشن رو با نگاه نقادانه و توحیدی توصیه میکنم.

سایتتون قشنگ مشخصه خودتون در دیدگاه والدین نظر میذارید تا مثلا بگویید این فیلم برای بچه ها خوب نیست ،خود شرکت سازنده میگه این فیلم ها pg هستند و برای هر سنی مناسبه ولی وقتی شما میگید مثبت ۱۲ یعنی خودتون نظر میذارید،چیز پیچیده ای نداره که بچه های زیر ۱۲ سال نتونن درک کنن پس الکی نگین،این فیلم ها برای بچه ها درست میشن تا بتونن زندگیشون رو از همین الان درست جلو ببرند

بدترین فیلم

کودک در سن 10تا 12 ،توانایی تفکر انتزاعی رو کسب میکنه پس قدرت درک سیر داستان رو داره اما پیام های داستان همه مربوط به دسته پیام های معرفت شناسانه ست که مناسب +12ساله پس با این رده بندی موافقم

انیمیشن روح به رغم داشتن موضوعی متفاوت و جالب نتوانسته آنگونه که باید آن را به تصویر بکشد. به لحاظ مسئله‌ی معاد شناسی و تبیین دنیای قبل از مرگ و بعد از مرگ سردرگم است. بخش عمده‌ای از این انیمیشن با مفاهیم دینی ما سازگار نیست! من جمله ارواح سرگردان و اختیار داشتن آن‌ها به نحوی که هر زمان بخواهند هرجا بخواهند بروند.

در این اثر نگاه جدیدی از جهان بعد از دنیا نشان داد که با آموزه های دینی متفاوت بود اما نشان داد که باید برای رسیدن به هر هدفی تلاش داشت پس هدفت را والا در نظر بگیر تا وقتی به آن رسیدی دچار پوچی نشوی

در کنار تلنگرهای مثبت به نظر محتوای داستان چیز دیگری بود دیدن تصاویری برای مخاطبی که باورهای دینی دارد ایجاد سوال می کند چرا؟ و تصویری که در ذهن مخاطب کم سن و سال نقش ببندد دیگر به راحتی قابل تغییر نیست به خصوص که اثر قوی با تصویرسازی درستی هم در باورهای مذهبی به او نمایش داده نمی شود. به نظر می رسد والدین باید توجه کافی را به این نکته داشته باشند که اگر کودک یا نوجوان شان سوالاتی در حیطه ی جهان بعد از مرگ و اینکه آخر کار چه می شود و اصلا ما از کجا آمده ایم دارند شاید دیدن این اثر بیشتر به سوالات شان بیافزاید . البته اگر والد در این حوزه اطلاعات کافی و جامع دارد و به همراه فرزندش به تماشای اثر می پردازد می تواند در حین یا بعد از آن به گپ و گفت با فرزندش بنشیند و پایه سازی مفاهیم را به شکل صحیح تری انجام دهد. همچنین این اثر به دلیل اینکه در نهایت جو می تواند مجدد به زمین بگردد و زنده شود و از آن مهم تر ملائک را متوجه اشتباه محاسباتی خود کند را به خانواده هایی که تازه عزیزی از دست داده اند توصیه نمی شود چرا که ممکن است نوجوان سوالات مختلفی برایش ایجاد شود چرا عزیز سفرکرده ما نتوانست آنها را راضی به بازگشت کند؟ او ما را دوست نداشت و ما برایش مهم نبودیم(جو به خاطر علاقه به موسیقی هرکاری کرد که برگردد!!) و ... نکته قابل تامل در انیمیشن حل شدن مشکلات انسان ها توسط خود انسان ها بود. نیروهای ماورایی شاید وجود داشته باشند اما راهنما و کمک شایانی به آدم ها نمی کنند حتی برای آماده سازی ارواح به زمین از روح آدم های موفق گذشته کمک گرفته می شود. و یا برای ارتباط مجدد ارواح گمشده باز خود آدم ها هستند که باید دست به کار شوند. در تمام طراحی جهان قبل از مرگ و یا پس از مرگ نشانی از قادر مطلق خداوند نیست؟؟!!! و فقط نمایشی قابل تامل از آمدن و رفتن آدم هاست. این نگاه اومانیستی انسان لائیک است که آدمیزاد تنهاست و ملاک و محور اوست حتی در این دو دنیا هم تنهاست و خدایی نیست که به او کمک کند.

انیمیشن روح نگاه تازه ای به مرگ و زندگی دارد. مردی که تمام زندگی و آرزوهای خود را در اجرای روی سن در یک گروه موسیقی خلاصه کرده است به طور ناگهانی به کما می رود و روح او در آن جهان سرگردان می شود. این اتفاق باعث می شود تا با نوزاد متولد نشده ای به نام 22 آشنا شود و طی جریاناتی در می یابد که معنای زندگی آن چیزی نبود که او تمام عمرش را صرف آن کرده بود. گویی سهراب سپهری در مقام وصف زندگی برآمده و می گوید زندگی چیزی جز نم باران و صدای خش خش برگ های پاییزی و گاز زدن سیب نیست! زندگی از نگاه کودکانه ی 22 چقدر زیباست و چه حیف که عمری را صرف حرص و آز کنیم! جو گاردنر در برزخ متوجه می شود که مرگ فقط جسمانی نیست! بلکه کسی که مدام دارد با ولع تمام مال اندوزی می کند نیز مرده است و این مهم نه در گفتار بلکه در صحنه نمایش و تم داستان به خوبی به تصویر کشیده می شود. افرادی در برزخ وجود دارند که از نظر جسمانی زنده اند اما روح ان ها گرفتار مادیات شده و گویی مرگ، آن ها را در میان گرفته و روحشان به برزخ رفته است در حالی که زنده اند! این انیمیشن را حتی بزرگترها باید بارها و بارها ببینند تا تلنگری باشد برای زندگی روزمره شان. اما برای کودکان نوجوانان درک بسیاری از مفاهیم آن مشکل است و آن ها را دچار چالش ذهنی می کند. بهتر است کودکان این انیمیشن را تماشا نکنند اما باید برای نوجوانان درباره مفاهیم مطرح شده در انیمیشن توضیح داد و نظر آن ها را نیز جویا شد. مفاهیمی همچون جهان قبل از تولد! برزخ و روح ! مفاهیمی که در باور و اعتقاد دینی ما اینگونه تعریف نشده اند و در اینجا برای بار نمایشی انیمیشن به این شکل مطرح شده اند و در بیشتر صحنه ها تخیلی هستند همچون مردی که در برزخ با بردن ارواح به خلسه آن ها را به کالبد جسمانی شان برمیگرداند و فرصت دوباره زندگی به آن ها می دهد !!!

انیمیشن روح نگاه تازه ای به مرگ و زندگی دارد. مردی که تمام زندگی و آرزوهای خود را در اجرای روی سن در یک گروه موسیقی خلاصه کرده است به طور ناگهانی به کما می رود و روح او در آن جهان سرگردان می شود . این اتفاق باعث آشنایی او با نوزاد متولد نشده ای به نام ۲۲ می شود و طی جریاناتی درمی یابد که معنای زندگی آن چیزی نبود که او تمام عمرش را صرف آن کرده بود. گویی سهراب سپهری در مقام وصف زندگی برآمده و می گوید زندگی چیزی جز نم باران و صدای خش خش برگ های پاییزی و گاز زدن سیب نیست ! زندگی از نگاه کودکانه ی ۲۲ چقدر زیباست و چه حیف که عمری را صرف حرص و آز کنیم . جو گاردنر در برزخ متوجه می شود که مرگ فقط مرگ جسمانی نیست بلکه کسی که مدام دارد با ولع تمام مال اندوزی می کتد نیز مرده است و این مهم نه در گفتار بلکه در صحنه ی نمایش و تم داستان به خوبی به تصویر کشیده می شود. افرادی در برزخ وجود دارند که از نظر جسمانی زنده اند اما روح آن ها گرفتار مادیات شده و گویی مرگ آن ها را در میان گرفته و روحشان به برزخ رفته است در حالی که زنده اند! این انیمیشن را حتی بزرگترها باید بارها و بارها ببینند تا تلنگری باشد برای زندگی روزمره شان . اما برای کودکان و نوجوانان درک بسیاری از مفاهیم آن مشکل است و آن ها را دچار چالش ذهنی می کند. بهتر است کودکان آن را تماشا نکنند اما برای نوجوانان در باره مفاهیم مطرح شده در انیمیشن توصیح داد و نظر آن ها را نیز باید جویا شد. گفاهیمی همچون جهان قبل از تولد ! برزخ و روح ! مفاهیمی که در باور و اعتقاد دینی ما این گونه تعریف نشده اند و در اینجا برای بار نمایشی انیمیشن به این شکل مطرح شده اند و تخیلی هستند در بیشتر صحنه ها ...

انیمیشن روح نگاه تازه ای به مرگ و زندگی دارد. مردی که تمام زندگی و آرزوهای خود را در اجرای روی سن در یک گروه موسیقی خلاصه کرده است به طور ناگهانی به کما می رود و روح او در آن جهان سرگردان می شود . این اتفاق باعث آشنایی او با نوزاد متولد نشده ای به نام ۲۲ می شود و طی جریاناتی درمی یابد که معنای زندگی آن چیزی نبود که او تمام عمرش را صرف آن کرده بود. گویی سهراب سپهری در مقام وصف زندگی برآمده و می گوید زندگی چیزی جز نم باران و صدای خش خش برگ های پاییزی و گاز زدن سیب نیست ! زندگی از نگاه کودکانه ی ۲۲ چقدر زیباست و چه حیف که عمری را صرف حرص و آز کنیم . جو گاردنر در برزخ متوجه می شود که مرگ فقط مرگ جسمانی نیست بلکه کسی که مدام دارد با ولع تمام مال اندوزی می کتد نیز مرده است و این مهم نه در گفتار بلکه در صحنه ی نمایش و تم داستان به خوبی به تصویر کشیده می شود. افرادی در برزخ وجود دارند که از نظر جسمانی زنده اند اما روح آن ها گرفتار مادیات شده و گویی مرگ آن ها را در میان گرفته و روحشان به برزخ رفته است در حالی که زنده اند! این انیمیشن را حتی بزرگترها باید بارها و بارها ببینند تا تلنگری باشد برای زندگی روزمره شان . اما برای کودکان و نوجوانان درک بسیاری از مفاهیم آن مشکل است و آن ها را دچار چالش ذهنی می کند. بهتر است کودکان آن را تماشا نکنند اما برای نوجوانان در باره مفاهیم مطرح شده در انیمیشن توصیح داد و نظر آن ها را نیز باید جویا شد. گفاهیمی همچون جهان قبل از تولد ! برزخ و روح ! مفاهیمی که در باور و اعتقاد دینی ما این گونه تعریف نشده اند و در اینجا برای بار نمایشی انیمیشن به این شکل مطرح شده اند و تخیلی هستند در بیشتر صحنه ها ...

انیمیشن روح نگاه تازه ای به مرگ و زندگی دارد. مردی که تمام زندگی و آرزوهای خود را در اجرای روی سن در یک گروه موسیقی خلاصه کرده است به طور ناگهانی به کما می رود و روح او در آن جهان سرگردان می شود . این اتفاق باعث آشنایی او با نوزاد متولد نشده ای به نام ۲۲ می شود و طی جریاناتی درمی یابد که معنای زندگی آن چیزی نبود که او تمام عمرش را صرف آن کرده بود. گویی سهراب سپهری در مقام وصف زندگی برآمده و می گوید زندگی چیزی جز نم باران و صدای خش خش برگ های پاییزی و گاز زدن سیب نیست ! زندگی از نگاه کودکانه ی ۲۲ چقدر زیباست و چه حیف که عمری را صرف حرص و آز کنیم . جو گاردنر در برزخ متوجه می شود که مرگ فقط مرگ جسمانی نیست بلکه کسی که مدام دارد با ولع تمام مال اندوزی می کتد نیز مرده است و این مهم نه در گفتار بلکه در صحنه ی نمایش و تم داستان به خوبی به تصویر کشیده می شود. افرادی در برزخ وجود دارند که از نظر جسمانی زنده اند اما روح آن ها گرفتار مادیات شده و گویی مرگ آن ها را در میان گرفته و روحشان به برزخ رفته است در حالی که زنده اند! این انیمیشن را حتی بزرگترها باید بارها و بارها ببینند تا تلنگری باشد برای زندگی روزمره شان . اما برای کودکان و نوجوانان درک بسیاری از مفاهیم آن مشکل است و آن ها را دچار چالش ذهنی می کند. بهتر است کودکان آن را تماشا نکنند اما برای نوجوانان در باره مفاهیم مطرح شده در انیمیشن توصیح داد و نظر آن ها را نیز باید جویا شد. گفاهیمی همچون جهان قبل از تولد ! برزخ و روح ! مفاهیمی که در باور و اعتقاد دینی ما این گونه تعریف نشده اند و در اینجا برای بار نمایشی انیمیشن به این شکل مطرح شده اند و تخیلی هستند در بیشتر صحنه ها ...

داستان انیمیشن درباره یک معلم موسیقی به نام جواست. جو عاشق موسیقی جاز است و به نواختن این نوع موسیقی در گروهی تمایل دارد اما وقتی اتفاقی برای او می افتد و روح از بدن او جدا میشود و به دنیایی دیگر میرود سعی میکند که به دنیای روزمره اش برگردد و نواختن موسیقی بپردازد در این حین با موجودی به نام 22 آشنا میشود که داستان های پیش روی آنها میتواند پیامی برای مخاطب از نظر انتخاب هدف درست که هم علاقه و استعداد در آن داشته باشیم بسیار مهم است این فیلن مناسب برای افراد بالای 12 سال میباشد که بتوانند به خوبی این مفاهیم را درک کنند.

بنظر من اتفاقا دو دنیای پیش از تولد و پس از مرگ خیلی ساده و فانتزی معرفی شده بودند و پیچیدگی خاصی نداشت روح از اون فیلم هاست که میشه بی نگرانی برای بچه ها پخش کرد حتی بچه های کوچکتر از موقعیت های طنز لذت میبرند و بچه های بزرگتر پیام و هدف را متوجه میشوند

سوالات ذهنی زیادی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند به همین دلیل برای زیر 12 سال مناسب نیست چون نمی توانند اتفاقات را بخوبی تحلیل کنند.

روح یکی از بهترین انیمیشن های چند سال اخیر دیزنی است که فقط مخاطبینش کودکان نیستند، این انیمیشن در دورانی که انسان در عصر مدرن، محدود تر از هر زمان دیگری است و برای رسیدن به اهدافش، از زیبایی های زندگی پیرامونش غافل شده است منتشر شد. انیمیشن روح از مخاطبش می خواهد تا زمانی که زنده هستند ارزش چیزهایی که دارند را بدانند. روابط عاطفی، خانواده، دیدن دوستان و حتی اتفاقات عادی روزمره می توانند بزرگترین لذت انسان در زندگی باشند. در انیمیشن روح، در حالی که جو به آنچه که در تمام دوران زندگی تجربه کرده می نگرد و آماده سفر ابدی به جهان پس از مرگ است، برای او امکان بازگشت مجدد به دنیای زمینی مهیا می شود. که از نظر من این بهترین پایان بندی برای انیمیشنی هست که مخاطبان اصلی آن کودک هستند، در صورتی که در شرایط واقعی این اتفاق و نمیتواند رخ دهد اما این پایان خوش باعث می‌شود کودک درناراحتی حاصل از پایان غم انگیز داستان نباشید زمانی که از جو پرسیده می شود:« اگه به زمین برگردی چه می کنی؟» او در پاسخ می گوید:« مطمئن نیستم، اما از تک تک لحظاتی که زندگی می کنم لذت می برم! » و این تنها پیامی است که انیمیشن قصد انتقال به مخاطبش را دارد. اینکه زندگی کرده و خود را محدود نکند و به نظرم این بهترین و تاثیر گذار ترین پایان بندی برای داستان بود داستانی که قرار است کودک از آن تاثیر بگیرد

روح یکی از بهترین انیمیشن های چند سال اخیر دیزنی است که فقط مخاطبینش کودکان نیستند، این انیمیشن در دورانی که انسان در عصر مدرن، محدود تر از هر زمان دیگری است و برای رسیدن به اهدافش، از زیبایی های زندگی پیرامونش غافل شده است منتشر شد. انیمیشن روح از مخاطبش می خواهد تا زمانی که زنده هستند ارزش چیزهایی که دارند را بدانند. روابط عاطفی، خانواده، دیدن دوستان و حتی اتفاقات عادی روزمره می توانند بزرگترین لذت انسان در زندگی باشند. در انیمیشن روح، در حالی که جو به آنچه که در تمام دوران زندگی تجربه کرده می نگرد و آماده سفر ابدی به جهان پس از مرگ است، برای او امکان بازگشت مجدد به دنیای زمینی مهیا می شود. که از نظر من این بهترین پایان بندی برای انیمیشنی هست که مخاطبان اصلی آن کودک هستند، در صورتی که در شرایط واقعی این اتفاق و نمیتواند رخ دهد اما این پایان خوش باعث می‌شود کودک درناراحتی حاصل از پایان غم انگیز داستان نباشید زمانی که از جو پرسیده می شود:« اگه به زمین برگردی چه می کنی؟» او در پاسخ می گوید:« مطمئن نیستم، اما از تک تک لحظاتی که زندگی می کنم لذت می برم! » و این تنها پیامی است که انیمیشن قصد انتقال به مخاطبش را دارد. اینکه زندگی کرده و خود را محدود نکند و به نظرم این بهترین و تاثیر گذار ترین پایان بندی برای داستان بود داستانی که قرار است کودک از آن تاثیر بگیرد

خیلی باحال بود

دیزنی همیشه متناسب با شناخت خودش از جامعه امریکا و بعد هم دغدغه های جهانی فیلم ساخته،چون نیازهای جامعه اش را شناخته و آن را درک کرده برای همین هم تونسته موثر و جریان ساز باشه، یک زمانی شاهد دخترانی بودیم که عاشق ازدواج با اشراف زاده ها بودند، کمی بعد با ظهور جدی جریان های جدی فمینیست شاهد دختر های سنت شکن و مبارزی بودیم که انتخاب کننده بودند مانند سری بعدی پرنسس های دیزنی، شجاع دل، السا و ... نمونه ی این انیمیشن ها بسیار فراوان است. وقتی در کل دنیا توانستند به واسطه زنان سنت ها و ایین جامعه را کمرنگ کنند، قدم بعدی آنها یک شعار بود دنیا دو روز است از هر راهی شده تمام تلاش خود را بکن تا به اهدافت برسی نمونه موفقش آوازه خوان بود زن خانه داری که به عشق آواز زندگیش را ترک کرده و حتی رابطه ی نیمه عاشقانه با خوکی دیگر هم در حین داستان برقرار می کند. با این مقدمه بعد از قضیه کرونا و بالا رتن امار خشونت های خانگی در جامعه شاهد توسل دیزنی به معنویات برای برگرداندن آرامش به جامعه هستیم، مفاهیمی چون لذت از آنچه داریم هرچند کوچک باشد، رسیدن به هدف ها در زندگی لزوما همه چیز در زندگی نیست مفاهیمی بودند که توانستند روح عصیان گر و خفته انسان صنعتی را بیدار سازند، شاید برخی مفاهیم با دین ما سازگاری نداشته باشد اما به دلیل اینکه هیچ جایگزین دیگری برای نشان دادن این ارزشها در تولیدات جهان اسلام وجود دارد به نظرم این انیمیشن با همراهی والدین می تواند ارزش زندگی و مفاهیمی مانند جهان اخرت، فداکاری، همدلی که امروز معضل اصلی جامعه ماست را به مخاطب منتقل کند.

تصویری که از جهان آخرت برای فرزندانمون به نمایش میگذارد زیاد متناسب با اعتقادات ما نیست، از نظر پیچیدگی داستان مناسب زیر ۹سال نیست

از نظر من این انیمیشن بیشتر از اینکه برای بچه ها ساخته شده باشه برای بزرگسالان ساخته شده. هرچند که خیلی جملات و نکته های مثبت مستقیم مطرح میشه اما پیام اصلی فیلم که باید از هر لحظه زندگی لذت برد و در راه رسیدن به هدف عقب نشینی نکرد برای بچه ها واضح نیست و به همین دلیل برای اینکه تاثیر مثبت این انیمیشن رو بشه برای فرزندان هم فعال کرد نیازمند این هست که بچه هارو در دیدن این انیمیشن همراهی کنیم و با آموزه های دینی خودمون تطابق بدیم و نکته های انیمیشن رو براشون به زبون ساده توضیح بدیم. درباره خشونت در این اثر حتی نمره یک هم زیاده بنظر من چرا که انقد فضای انیمیشن فانتزی و رویا گونه است و شیرین که خشونت کمی هم که داره خنثی میشه و همچنین در بخش ناهنجاری که مثلا ابنبات دزدید وقتی اینمارو از مارکتر روح شماره ٢٢که اطلاعی از قوانین زندگی و نحوه ی زندگی کردن نداره و علی الخصوص وقتی در پایان انیمیشین جو با اشاره به همون کار این پیام رو که از کوچکترین چیز زندگی میشه لذت برد، مطرح میکنه؛ باز خنثی میشه که البته نیازمند این هست که برای کودک کم سن توضیح داده بشه.

در بخشی از فیلم که جو گاردنر از بیمارستان فرار کرده بود ،با لباسی کثیف و نامناسب، رهبر اجرایی که قرار بود دراون حضور داشته باشه رو میبنه و بعدش اون خانم بادیدن وضع ظاهری جو ،نظرش نسبت به حضور اون در اجرا تغییر میکنه ،این نشون دهنده توجه افراد به ظواهر و اینکه آراستگی در ظاهر ارتباطی متقابل بر نحوه ارتباط و احترام دیگران بامادارد .در بخشی دیگر وقتی جوگاردنر که از بیمارستان فرارکرده و به همراه گربه به خونش میره ،در همون زمان یکی از شاگردانش میاد و به اون سر میزنه و میگه من منصرف شدم از اینکه بنوازم،و روح شماره ۲۲ که در بدن گاردنرهست ، خیلی راحت و بدون اینکه دلیل بی خیال شدن اون شاگرد رو از هدفش بدونه ،میگه: خب تسلیم شو ،شاید این به عنوان یه نکته منفی باشه، این فیلم نشون داد که حتماشادی و خوشبختی یک مسیر نتیجه محور در راستای رسیدن به هدف نیست ،بلکه فرایند محوره،یعنی شادی و معنای زندگی رو باید درتک تک لحظه ها احساس کرد ،چون زندگی منتظر هیچ کس نمیمونه، در اون بخشی که جو گاردنر به عنوان مشاور روح شماره ۲۲ انتخاب شده بود و اون (روح شماره ۲۲)بعد از مشاهده لحظات زندگیش به اون گفت:عجب زندگی کسل کننده ای داشتی ،نشون دهنده این هست که با وجود اینکه جو در تمام زندگیش هدفی داشته ولی معنای زندگی رو نفهمیده و از اون لذت نبرده

به نظرم انیمیشن به هیچ وجه برای تماشای خردسالان مناسب نیست

به نظرم انیمیشن برای زیر 9 سال میتونه خیلیییی گیج کننده باشه و بهتره اصلا این انیمیشن رو نبینند.

روح هم مثل اکثر آثار دارای برداشتهای سطحی و عمیق مفهومی هست. یکی از نکاتی که در انیمیشن روح بهش پرداخته شده تا روی بیننده اثرگذاری ذهنی کنه، مسئله لذت بردن از لحظه هست. در نگاه سطحی مشکلی نداره و از کنارش به سادگی عبور میشه ولی مشخصا سازندگان اهداف بزرگی برای این پروژه داشتن که براش تحقیقات کردن و چنین دنیای فانتزی رو خلق کردن تا کودک و نوجوون هدفش رو صرف لذت بردن بی قید و شرط قرار بده. درسته که اگه همه چیز زندگی رو فدای اهداف شغلی کنیم آسیب میبینیم و این پیام مثبتیه ولی توجه کنید که اصالت دادن به لذت هم همونقدر پیام نامناسبیه که در ناخودآگاه بیننده ثبت میشه. اینکه هیچ چیزی از لذت مهمتر و ارزشمندتر نیست.

تغییر در نگرش اخرت و تناسخ واینکه خدایی وجودنداره