نقد و بررسی انیمیشن هتل ترانسیلوانیا ۴ : ترانسفورمانیا (Hotel Transylvania: Transformania)

عموم صحنه‌های خشن، کمدی و بی‌خطر است. در جریان سفر به آمریکای جنوبی برای یافتن کریستال، بلاهای زیادی سر دراک می‌آید. او سقوط می‌کند، مورد حملۀ حشرات قرار می‌گیرد و کتک می‌خورد. اما همۀ این صحنه‌ها طنز و بدون آسیب فیزیکی است. اما رخدادبیش از حد این اتفاقات، مخاطب کم‌سن را قدری درگیر می‌کند. ازسویی دیگر، زمانی که جانی تبدیل به یک هیولای خشمگین شده‌است، همه چیز را درهم می‌شکند و آسیب‌های زیادی به محیط می‌زند.

بعضی از زامبی‌ها و دراکولاهای هتل ترانسیلوانیا ظاهر ترسناکی دارند. هرچند تحت تأثیر طنز داستان، چندان هراس‌انگیز نیستند. زمانی که جانی از دراک خشمگین است، ظاهر ترسناکی پیدا می‌کند. بزرگ شدنش، صداهای ترسناکش، آتش درونش و لرزه‌های محیط ممکن است کمی برای کودکان ترسناک باشد.

در نسخۀ اصلی، شاهد چند صحنۀ معاشقه بین زوج‌ها هستیم؛ همچنین فرانک و گریفین در برخی از صحنه‌ها برهنه هستند که در نسخۀ پالایش‌شده مقداری سانسور شده است.

در میهمانی بازنشستگی دراک، نوشیدنی سرو می‌شود. و میهمانی حالت پارتی پیدا می‌کند. همه می‌رقصند. البته رقصشان بیشتر شبیه حرکات نمایشی است. برخی از دراکولاها ظاهر چندش‌آوری دارند که دل مخاطب را می‌زند. درنهایت اینکه گاهی شخصیت‌ها یکدیگر را ناراحت می‌کنند. دراک به جانی دروغ می‌گوید و قانون مالکیت دراکولاها را بهانه می‌کند. اما در پایان داستان به دروغش اعتراف کرده و عذرخواهی می‌کند.

اگر انسان بودن و دراکولا بودن را به عنوان تفاوت معقول درنظر بگیریم، هتل ترانسیلوانیا بیانگر احترام به تفاوت‌ها است. باوجود چالش‌های دراک با جانی، درنهایت دراک به این نتیجه می‌رسد که انسان بودن یا دراکولا بودن، تعیین‌کنندۀ صلاحیت برای ادارۀ هتل نیست. اما در هر صورت، انسان‌ها موجودات درجه دومی هستند که نماینده‌شان جانیِ سربه‌هواست.

دیگر آنکه در راه سفر به سمت کریستال، جانی به دراک متذکر می‌شود:«جنبۀ مثبت اتفاقات را ببین.» این برای دراک که به دلیل انسان شدن خود را باخته و به‌شدت ناراضی بود، توصیۀ الهام‌بخشی بود.

هریک از شخصیت‌ها به دلیل همکاری در کار گروهی، می‌توانند الگوی خوبی باشند.