نقد و بررسی انیمیشن اسمورف ها (Smurfs)

خشونت به‌شیوه‌ای کارتونی، اغراق‌شده و مناسب کودکان نمایش داده می‌شود و عمدتاً بار طنز یا هیجان دارد، نه ترس واقعی. با این حال، برخی صحنه‌ها ممکن است برای کودکان حساس یا کوچک‌تر، نیاز به توضیح یا همراهی والدین داشته باشند مثل : دزدیده شدن پاپا اسمورف، درگیری با موجودات جادویی، نبرد نهایی با رازامل. در هیچ‌یک از این صحنه‌ها خون، آسیب جسمی واقعی، یا خشونت واقع‌گرایانه وجود ندارد.

عناصر ترس و تعلیق به‌شکل کنترل‌شده و متناسب با مخاطب کودک به‌کار رفته‌اند؛ بیشتر با هدف افزایش هیجان و درگیر کردن مخاطب، نه ایجاد ترس واقعی یا اضطراب پایدار.

ترس‌ها در فیلم اغلب از فضاسازی جادویی، موجودات ناشناخته یا موقعیت‌های ناپایدار ناشی می‌شوند. برای نمونه:

ظاهر رازامل با چشمان درخشان و حرکات خشک و صداهای خاص، می‌تواند برای کودکان خردسال کمی دلهره‌آور باشد. سکانس قلعه‌ی جادویی که دیوارها حرکت می‌کنند و سایه‌ها زنده می‌شوند، فضایی نیمه‌تاریک و رمزآلود دارد. لحظاتی که شخصیت‌ها به درون کتاب جادویی یا دریچه‌های تاریک کشیده می‌شوند، می‌توانند ترس موقتی ایجاد کنند.

نمایش مشروب در یک صحنه کوتاه وجود دارد. بعضی کلمات نامناسب با صدای بوق در اثر پنهان شده‌اند. در برخی موارد از کلمۀ اسمورف به شکل دوپهلو و به جای کلمات نامناسب برای کودک استفاده می‌شود. در داستان اشاره می‌شود که بین دو شخصیت، پیشینه‌ای عاشقانه وجود داشته است؛ شخصیت‌های دیگر با ادای صدای بوسیدن یا شوخی، آن‌ها را بدست می‌اندازند.

اسمورفت نه‌تنها با شجاعت و مسئولیت‌پذیری رهبری گروه را بر عهده می‌گیرد، بلکه در طول داستان بارها نشان می‌دهد که گوش دادن به دیگران، اعتماد به هم‌تیمی‌ها، و تلاش برای درک احساساتشان از مهم‌ترین ویژگی‌های یک رهبر واقعی است. برخلاف رهبران مرسوم که با قدرت یا زور پیش می‌روند، اسمورفت با دل‌سوزی، تردیدهای واقعی، و مهربانی راه خود را پیدا می‌کند.

همچنین شخصیت نو نیم اسمورف هم به‌عنوان یک الگوی مثبت رشد شخصی، نشان می‌دهد که اشتباه کردن، ترسیدن، یا احساس گم‌گشتگی طبیعی‌ست، و کسی که با خودش روبه‌رو شود و از دیگران کمک بخواهد، می‌تواند قوی‌تر و مؤثرتر شود.