نقد و بررسی سریال لالایی

سریال کودکانه «لالایی» سرشار از رنگ و شادی‌ست و سعی شده این نکته، در انتخاب لباس و طراحی صحنه نیز، رعایت شود. وجود انواع مختلفی از کودکان، از جمله کودک معلول، سندرم دان، سیاه‌پوست و ... که ممکن است تفاوتی با سایر کودکان داشته باشند، به طور هوشمندانه در این اثر به کار رفته و فرصت مناسبی برای شرح تفاوت‌ها و شباهت‌هاست. بهتر است هنگام تماشای اثر، با برشمردن ویژگی‌های مشابه و شباهت‌ها، حس همدلی را در کودک خود تقویت کنید. علاوه بر اینکه یک پیام مثبت کلی، در اثر وجود دارد، پیام‌های مثبت جانبی، در هر قسمت وجود دارند و به شکل واضح و همراه با تاکید و تشویق، بیان می‌شوند. بهتر است بعد از تماشای هر قسمت و با توجه به نیاز فرزندتان، درباره پیام آن قسمت صحبت کنید. الگوهای مثبت فراوانی در اثر وجود دارند که در مقابل شخصیت‌های منفی قرار می‌گیرند. این الگوهای مثبت، شاد، مهربان و امیدوار هستند و در موقعیت‌های مختلف، حضور و تاثیر مثبت خدا در زندگی هر فرد را یادآور می‌شوند. نکته قابل توجه دیگری که وجود دارد، مجزابودن شخصیت منفی، از شخصیت مثبت است و کاراکتر خنثی، خاکستری و بی‌طرف در اثر وجود ندارد. وجود این موضوع، کمک شایانی به شناخت رفتار خوب و رفتار بد در کودکان می‌کند.

شخصیت‌ها:

پاداش: تعمیرکار آسایشگاه بچه‌ها که شباهت ظاهری به بهروز، پسر خانم گلشن دارد. گلشن: خانمی که به خاطر از دست‌دادن عزیزانش، فراموشی گرفته و پاداش را پسرش اشتباه گرفته است. طوفان: شاگرد پاداش. او کمی بی‌اعتمادبه‌نفس است و به تنهایی از پس تعمیرات برنمی‌آید.

داستان اثر:

خانم گلشن، که صاحب یک یتیم‌خانه است، به تحریک خواهرزاده‌اش، قصد بیرون‌کردن بچه‌ها و تخریب آسایشگاه را دارد. اما درست در روزی که برای انجام این کار مراجعه می‌کند، پاداش حکمت را می‌بیند. پاداش حکمت که تعمیرکار آسایشگاه است، اتفاقی جلوی خانم گلشن ظاهر می‌شود و خانم او را با پسر مرحومش اشتباه می‌گیرد. گلشن با دیدن پاداش، از بیرون‌کردن بچه‌ها منصرف می‌شود و برنامه‌های مسعود، خواهرزاده گلشن، بهم می‌ریزد.